خوردگی آرماتورها می تواند در بتن غیرکربناتی و در اثر حضور کلریدها اتفاق بیافتد، که به آن خوردگی کلریدی می گویند.
حضور یا اختلاط کلریدها به دلیل افزوده شدن به مخلوط بتن، سنگدانه ها، آب و یا به دلیل نفوذ از منبع بیرونی به بتن سخت شده صورت می گیرد.
هنگامی که نمکی در آب حل می شود، سریعاً به ذرات باردار الکتریکی به نام یون تجزیه شده و یون های کلرید با بار منفی(لایه اکسید آهن) موجود بر سطح آرماتورها را از بین می برند.
درصد بالایی از کلرید موجود در زمان اختلاط بتن، ممکن است با مواد حاصل از هیدراتاسیون ترکیب شده و جهت فعال سازی در دسترس نباشند. از طرفی کلرید وارد شده به بتن ممکن است در مقیاس وسیعی تبدیل یه یون های آزاد شده و جهت فعال سازی در دسترس قرار گیرند.
یون های کلرید موجود در بتن به دو صورت آزاد و مرکب هستند. یون های مرکب با مواد حاصل از هیدراتاسیون موجود در خمیر سیمان، علی الخصوص تری کلسیم آلومینات ترکیب می شوند اما در اصل، یون های کلرید آزاد هستند که به آرماتورها خسارت وارد کرده و موجب خوردگی فولاد می شوند.
تشکیل زنگ در اثر حمله کلریدی می تواند موجب گسیختگی و خرد شدن بتن شود که به دلیل افزایش قابل توجه حجم فولاد، در طول زمان تبدیل به زنگ می گردد.
برای جلوگیری از بروز خوردگی آرماتورها می توان از محصولات شرکت NSG مانند چسب آب بندی و رزین Z90 استفاده کرد، که در دوغاب ترکیب شده و بر روی سطوح بتن اجرا و آب بندی 100% انجام می دهد. همچنین چسب و افزودنی بتن N50 با نسبت 2 درصد وزن سیمان، به بتن اضافه می شود و ضمن کاهش شدید نفوذپذیری بتن، مقاومت آن را به شدت افزایش می دهد.
